Jorim Douma

Ik had het gerecht 'bun dac biet. ' En toen ik begon te eten kreeg ik allemaal tintelingen… het was heel vreemd. Niet te zout, zuur verhouding perfect… langzaam begon het op z'n plek te vallen. De hoeveelheid endorfine die ik begon aan te maken was ik niet gewend… ik verloor mijzelf onder de tl- verlichting… maar er was een gerecht die mij er doorheen sleepte… 'eet mij'… en nu uren later… nog steeds zit ik op de bank en ben ik simpelweg heel erg gelukkig… een overweldigende perfecte kom vol met verse ingrediënten, verfijning en balans…