Tonnie

Pure C was de grootste stijger in de Lekker en we wilde dit restaurant graag in onze zomervakantie bezoeken. Toen we 20 juli wilde reserveren bleek het restaurant reeds maanden volgeboekt. De eerste mogelijkheid voor de lunch was pas op 5 september. De dieetwensen worden bij reserveren meteen opgenomen. In de bevestigingsmail lezen we “Mocht u onverhoopt vertraagd zijn, vragen wij u telefonisch contact met ons te zoeken. Wanneer wij niets van u vernomen hebben kunnen wij 15 minuten na het gereserveerde tijdstip uw tafel niet langer garanderen.” Een week van tevoren wordt een herbevestiging gevraagd, hierin lezen we een krasse regel: “In geval van een no-show zijn wij genoodzaakt €85 per persoon in rekening te brengen”, oeps!

We vertrokken met heerlijk zomerweer, ruim op tijd, richting Cadzand. Maar goed ook want we hadden aardig wat vertraging door werkzaamheden op de E34. Slechts een half uurtje “te vroeg” parkeerde we de auto op het eigen terrein voor de ingang, handig. We hadden nog even tijd om naar het strand te lopen en de zeelucht op te snuiven, fijn. Vijf voor twaalf arriveerde we bij de ingang en stipt 12 uur werd de deur van het restaurant geopend.
Via een gang, met wierook geur, kwamen we bij een balie waarachter een jonge dame die de reserveringen controleerde. We werden door de maître naar onze tafel geleid, deze was in een nis achter witte gordijnen in het hip ingerichte restaurant. In de zaal onder lichtkoepels twee grote eilanden met ieder vier tafels en een lange houten tafel voor een grotere groep. Langs de ramen nog enkele tweepersoons tafels met uitzicht op de duinen en de zee. Voor het restaurant is een royaal terras met zitkuil, mooi hoor.

Als aperitief een chardonnay uit de Pays D'Oc van Guillaune Aurele waarna het menu word gepresenteerd. We gaan voor het zes gangen proeven menu, zonder vlees. De eerste amuse wordt keurig gepresenteerd op een schaaltje met ijs. Op een lang smal RVS “lepeltje” stukjes scheermes met citrusgel en zeekraal, verrassend smaakvol. De tweede amuse bestond uit een schelp met twee gekookte mosselen en een schelp met mousse van mossel met ijs van duindoornbes, heerlijk.

De sommelier komt met de wijnkaart die ik graag even doorneem. Redelijk compact en overzichtelijk uitgevoerd met mooie tot uitstekende wijnen van halve flessen tot zelfs vijf liter flessen.

De derde amuse is met kokkels, op schijfje ui en komkommer bereiding met een pindasaus, aan tafel afgewerkt met een soepje van pikant kersenbier wat uit het bierflesje wordt geschonken, verrassend.

De laatste amuse komt op een marmeren plaatje, een stukje harder op een sambal Taotjo (met gefermenteerde sojaboon) en pompoen bereidingen. De amuses voldeden helemaal aan de hooggespannen verwachtingen en we waren gereed voor het menu.

De eerste begeleider werd keurig toegelicht, een Griekse witte van het huis Sigalas gemaakt van Assyrtiko en Athiri, 2012. Een verrassend wat ingetogen aroma met veel mineralen en subtiele zuren, strak in de mond met een ziltige afdronk. Op een rechthoekig bord een mooie presentatie van kleine stukjes maatjes haring met een mousse van yoghurt, rode biet, stukjes rode ui, waterkers en een toefjes gel van grapefruit. Mooie smaken maar net iets minder overtuigend dan de heerlijke amuses. De smaak van de haring vond ik net wat te grof voor de delicate wijn.

De tweede begeleider kwam uit de Savoie, een Jacquère 2011 van het huis Jean Vullien, soepel met fijne zuren. Op het bord een bolletje geitenkaas op een bedje van fijngesneden courgette met ernaast tomaat bereidingen en op een leiplaat een krokant soesje met bolletje geitenkaas, toefjes crème van aubergine en mayonaise. Subtiele smaken die goed aansluiten bij de wijn.

De derde begeleider komt uit Hongarije, een op hout gerijpte Furmint 2011 van het huis Dobogó, met heerlijk aroma en complexe smaak. Op het bord een cilindertje Noordzeekrabsalade met hierop een crème van koffie, een zeemeermin van krabmousse, stukjes artisjok, kleine tuinbonen, toefjes sinaasappelgel afgewerkt krokantje en cressjes. De tuinboontjes combineren mooi met de sinaasappelgel. De krabsalade is mild en de zeemeermin is krachtig van smaak. De wijn is voor mij de hoofdrolspeler van deze ronde, erg lekker.

Naar Portugal voor de vierde begeleider van het huis Pedra Cancela, mooi fris aroma met tonen van groene appel, fijne zuren in de mond en een elegante afdronk. Uit de keuken een stukje gegaarde schol met cilindertjes gekookte aardappel, rolletje spitskool met hierop een krokantje van Dukkah, gezouten citroen en een romige saus. Fijne smaken die goed zijn maar niet echt overtuigen, het krokantje van Dukkah heeft de meeste indruk achtergelaten. De wijn paste goed en was wederom een fijne keuze van de sommelier.

Voor het hoofdgerecht was een rode geselecteerd, een Cape Rock SGMV 2008, een verrassende keuze voor bij vis. De wijn is gekoeld met in het aroma tonen van zwarte bes met subtiele kruidigheid, in de mond mooie zuren, weinig tannines en een zachte afdronk. Op het bord een stukje op de huid gebakken zeebaars, cilindertje polenta, mousseline van tarwegras, crème van aardpeer en schijfjes rode biet afgewerkt met een saus van avocado. De cuisson van de baars was goed en deze combineerde goed met het garnituur. Opvallend was dat de wijn goed aansloot bij het gerecht met name door zijn fijne zuren.

De dessertwijn was iets aparts, een licht mousserende Moussamoussettes van het huis Mosse. In het aroma tonen van pruim en in de mond sprankelend, licht zoet met subtiel bittertje. In een zwart schaaltje een taartje van kwark met puntjes ijs en mousse van framboos, verse framboos saus van roos en afgewerkt met krokant. Mooie pure smaken. De roos is duidelijk aanwezig en geeft het gerecht een fijne toets. De wijn is goed maar niet helemaal mijn smaak.

De afsluiter nemen we op het terras. Een krachtige espresso met een vijftal prima friandises.

Bediening is prima geregeld, de gerechten worden keurig gepresenteerd. De sommelier presenteerde de wijnen met voldoende informatie. De kledingstijl is vlot, de dames in het wit, de heren in het blauw, de maître en sommelier dragen nog een donker colbert. Wat prettig is dat we aan tafel niet te veel verschillende gezichten zien.
Prijs kwaliteitsverhouding is ruim voldoende, menu kost 68,- , huiswijn 5,50, begeleidende wijn 7,50 tot 9,- en koffiearrangement 8,-.
Als we de vraag moeten beantwoorden, is het de reis waard? Dan kan ik zeggen dat het gebodene net iets onder de verwachting lag en ik de reis te ver vind. De amuses waren dik in orde, wijnen erg goed maar van de gerechten had ik iets meer verwacht met iets meer ingrediënten uit de zee. Ambiance en bediening waren wel grote klasse.

We waren de enige in de zaak, terwijl andere restaurants in Terneuzen bezet waren. Hoofdgerechten zijn duur, dus we namen een 25 euro menu. Als je de soep en het dessert eraf nam, zou het hoofdgerecht ongeveer 17 euro waard moeten zijn, en dat was het zeker niet. Voorgerecht waren 4 scampies en tomatensoep, hoofdgerecht zalm met friet!! (een mootje van 4 cm breed), en het nagerecht bavarois zonder enige smaak. De borden waren erg simpel gepresenteerd. De zaak is oubollig en rommelig. Terwijl er niemand was lag het oude tapijt vol met kruimels, toiletten niet zuiver en genoeg vliegen. Tijd voor een grondige herinrichting, schoonmaak strategie en andere kok en menu.