Wim

We hebben de menukaart en veelbelovende recensies gelezen op internet, dus we gaan. maar er eten is er niet van gekomen.
Er is binnen één oudere klant en 3 mokkende tienermeisjes voor de bediening na. We nemen plaats aan een tafeltje bij het raam. Op de vensterbank een 30-tal beestjes (en een lokdoosje) die het meest op vliegende mieren lijken. Ik krijg overal jeuk. Ze zitten op 15 cm van mijn arm, iets te intiem voor mij. We zitten amper of een nukkige puber komt vragen wat we gaan drinken. Eerlijk gezegd, geen idee, laat me even nadenken. Het duurt en duurt en ik stel voor om te vertrekken. We vinden dat gênant en we blijven helaas zitten. De chagrijnige puber geeft de kaart en we bestellen een broodje gerookte zalm en een salade met gamba’s en twee Chardonnay. Er komen een bende mensen binnen en die zijn allemaal eerder aan de beurt dan wij. Het duurt en duurt, en we vragen wanneer we aan de beurt zijn. Uiteindelijk roep ik haar na drie kwartier en zegt dat we de wijn willen afrekenen en gaan. We hebben geen tijd meer, ik zeg dat we weer aan het werk moeten. Ze overlegt met de keuken, het is ok en de wijn is van het huis… voor het "ongemak".
We eten veel buiten de deur, maar dit hebben wij in minstens 45 jaar nog niet eerder meegemaakt.