De Egelantier in Breda

31 maart 2018 gegeten bij de elegantier te Breda.
Normaliter passeer de recenties online en poog ik, objectief voor mijzelf, een mening te vormen over, zij het een restaurant, eetcafé of een frietkot. Echter vandaag de dag heb ik een dusdanige negatieve ervaring opgedaan waarvan ik vind dat het web er van niet onthouden mag worden. De Elegantier te Breda.
Hier ben ik gaan dineren met mijn vrouw om een cadeau gekregen dinerbon te verzilveren.
Naar mijn mening een goede reden om te dineren in een restaurant waarmee ik of wij niet bekend mee zijn.
Na enig zoekwerk online hebben ik en mijn wederhelft gekozen voor, aan de hand van het online gepresenteerde menu op de website, gekozen voor de Elegantier in Breda.
eenmaal aangekomen bij onze bestemming was het aanzicht en ontvangst prima (net als de bediending tot op het einde)
Tot op het moment waarop wij onze gerechten ontvingen.
Wij hadden gekozen voor het viergangen "paasmenu", waarbij wij als voorgerecht een lollie van pathé kregen, die smaakte als een opgebolde leverwosrst met fijngesneden nootwerk. Waarop ik grapte "deze maakte ik al in 2005 als voorgerecht", een salade in een glas zonder enige vorm van vulling. Runderbavete met pesto (zonder enige smaak smaakvormende specerijen), een chudney van abrikoos (of iets dergelijks) en een vetgemeste ganzenlever zonder enige vorm van begeleiding van toast of andere smaakmakende waren.
Na subtiele uiting van onvrede over de smakeloosheid van het eerste gerecht/gang tegenover de bediening, mochten we gang twee ontvangen. Vis. Moeilijk stuk te krijgen of te ruineren als iemand het intensief zou proberen.
Hier lukte het echter de eerste gang, qua smaak, te niet te doen. Dit op een onmogelijke wijze als de manier waarop het berekenbare concept van "zwarte materie als basis van het bestaansrecht van het universum" slechts theoretisch is.
Om te beginnen met een bouillabaisse. gemaakt van kreeften bouillon uit een pakje van, volgens mij, Knor. Dit gevolgd door een mousse van zalm. Gebasseerd op opgeslagen room, verrijkt met gerrookte zalm, die overigens als enige van het kwartet smaak had. Naast de Zalmmousse bevond zich een glas met "zeewolf". Deze, gewoonlijke stevig structuur hebbende vis, had de eiginaardige structuur van kabeljauw. (overigens als enige vis op de kaart/het menu, die gepresenteerd word als: "heekfilet" wat praktisch veredelde kabeljauw is) Deze moest gepocheerd zijn. Een vis die zich normaliter niet gangbaar leent voor deze bereidingswijze. De "Whatever vis" werd geserveerd in een glas op een bedje van niet uiitgelekte wakamé. SMAKELOOS. De "zeewolf" had alle kenmerken van gegaard zijn in de oven en het ontbreken van kennis over smaakmakers en-/of enigzinds veinzen van kennis over mogelijke bereidingswijzen.
Naast deze prachtige vorm van onoprechtheid bevond zich ook een soort thee in en glas die zich moest lenen als "thee" van vis. Wijnazijn met visbouillon. Een belediging voor ieder zijn of haar smaakpapillen.
Hieropvolgend, na uiting van onvrede over deze de "maritieme" gang, mochten wij het "meatlovers" gang ontvangen. Persoonlijk denk ik niet dat de heer Ramsy het beter heeft kunnen verwoorden dan wat er op dat moment door mijn hoofd heen ging. Iets dat ik met met nette woorden tegenover mijn vrouw heb weten te uitten in de zin van "ik denk dat het beter is als je de gevulde appel niet eet". Die ik subtiel op het bord had gedeponeerd na het kauwen op de vrucht met de conceptie dat er weinig aan te verpesten zou zijn. Echter zat ik er hard naast. De vullig was zuur en had de smaak van bedorven of gegiste kersenjam. Okay, Okay, Hiervan is te herstellen, dacht ik, met een stukje/lapje Ribeye. DÁT maakt dit, voor een carnivoor als ik, goed. FOUT. Man man man, Wat zat ik er naast. Als je de smaak van een RVS koeling wilt ervaren, waarin minimaal 4 van de 5 voedsel groepen bewaard worden, dan scoor je 10/10 op de schaal van richter. Het Enige goede op dit collectieve bord was het stukje ossenhaas (40 gram op zijn meest op een hele, hele goede vrijdag) was lekker. De rest was te omschrijen als "méh", acceptabel of smerig (krachtwoorden achterwegen gelaten). Wederom na uitting van onrede ontvvingen ik en mijn vrouw, Gang 4. Het dessert, dat kwam, tot verademing, uit voorverpakte units. Met enigzins gangbare smaken. Acceptabel en eetbaar (de bediending zei letterlijk "ik hoop dat het de vieze smaak in je mond goedmaakt"). Eigenlijk bizar eigenlijk dat het mogelijk is dat de bediening dit uit.
Slotsom, drie maal onvrede geuit. Geen excuses, geen koffie van het huis, niets. HELEMAAL NIKS. Okay, arrogantie, kan ik mee leven, ik ben immers zelf ook kok.
(dit meld ik niet, want ik vind dat hetzelfde als een politieagent die aangehouden wordt die dan zijn autodeur opengooit en zegt: "hallo collega").
Tot dat... ik weet niet exact wat de persoon achter de bar zei tegen mijn vrouw, waardoor hem heb gegzegd: "okay, prima tot dusver. Ik wil de bedrijfsleider of de chef spreken, desnoods in ga ik naar de keuken om dit discreet te behandelen". (Blijkbaar waren beide gehuisvest in de keuken). Want geen van allen durfde zich te verantwoorden vanuit het achterhok of de keuken. Geen van allen durfde zich in iedergeval (om de reden van veel fouten die avond door een zieke hond) te verantwoorden. Een sorry kwam er hoe dan ook niet uit. Niet vanuit de bediening noch uit de keuken. Slecht voedsel is blijkbaar geen of voldoende reden om je te hoeven verantwoorden, om maar een koffie of een excusen aan te bieden. Ik had bijvoorkeur niet betaald, echter hadden we te veel geproefd en gegeten om dit niet te doen. Daarom maar geen fooi en mijn eerste/enige negatieve recentie ooit. De oplossing was immers dermate tastbaar als het multiversum.
Aanrader ABSOLUUT NIET.
Ik ben Sander, (chef)kok met flink wat meters ervaring. En ik durf oprecht te zeggen dat je beter af bent met het eten van een satétje in de binnenstad dan een diner bij de Elegantier.