De Rozario in Helmond

Jermain is inmiddels al weer twee jaar geopend en de eigen signature begint nu serieuze vormen aan te nemen. Gereserveerd voor de lunch op zaterdag. We mochten een tafel kiezen en dat werd er een aan het raam. De vis leverancier was nipt op tijd, we mochten nog de levende langoustines zien die in het menu verwerkt waren, leuk.

Als aperitief een Spaanse witte van Ramón Roqueta die goed beviel. Als amuse een Indische rijsttafel door de chef zelf gepresenteerd. Als fingerfood een cassave kroepoek en krokantjes van kippenhuid met dip van misomayonaise en gado gado op een paksoi stengel. Goede smaken.
In het eerste schaaltje een stukje op de Green Egg gerookte makreel met gebrande tomaat in een olie van tomaat, mooi hoog op smaak.
Verder met “sajur lodeh” mousseline van gestoofde blanke groentjes met makaron van gemberbier afgewerkt met een plakje gebrande bloemkool, verrassend.
Als laatste de nasi goreng met als basis een schuim van pandan op basis van kokosmelk erop gepofte wilde rijst en gedroogde kruidenmix, lekker en een beetje pikant.

De eerste begeleider werd keurig gepresenteerd door de Sommelière in opleiding. Een loep zuivere Sauvignon Blanc 2017 van Clément uit de Menetou-Salon. Uit de keuken een hele mooie presentatie. Handgesneden tartaar van hamachi in een lint van komkommer erop mousse van komkommer, quenelle ijs van sambai (azijn van ossenstaart), groene kruiden en stukje grapefruit. Eromheen een frisse kruidenjus met druppels ponzu. Hele verfijnde smaken, lekker complex en keurig in balans met de frisse Sauvignon. (9,75)

Voor bij de langoustine bereidingen een volle romige Viognier 2017 van Vallée Blanche.
We starten met een tartaar waarop plakjes tomaat, rouille met vleugje Madame Jeanette, toefjes gel van citrus, gepofte quinoa en croutons in een frisse tomaten bouillon. Complex verfijnd zonder de langoustine te overheersen, knap!
Meteen erna een tartaar in een jus van kokos sereh met Madame Jeanette, verstopt onder brikdeeg en afgedekt met plakjes butternut pompoen. Net even wat voller en pittiger.
Als laatst de geschroeide staart op een dunne streep van de rouille afgewerkt met aromaten, quinoa en pompoenpitten. Puur genot, wow. (9,88)

Over naar rood met de Scaia Corvina 2015 van Tenuta Sant'Antonio, fruitig en zacht met aangename kruidigheid. In het schaaltje een plak buikspek, 48 uur gegaard en krokant afgebakken, erop tempeh gelakt in boemboe en een stengel paksoi met lychee, ernaast een quenelle Japanse rijst en gepofte quinoa. Het geheel was afgewerkt met schaafsel van eigeel en een krachtige saus van sesam en sinaasappel. Het buikspek was mooi krokant, het gerecht had prima texturen met veel mondbeleving en mooie smaken waarin de sinaasappel goed aanwezig was. De wijn vulde het gerecht aan met zijn zuren en kruidigheid. (9,6)

Het pièce was lam, heel anders dan “normaal”. Lamsfilet gegrild op de Big Green Egg met dukkah, stoof van de bout en een emulsie van gele curry gewikkeld in daslook en vastgeknoopt met bieslook, erop tuinkers en tahoon cress, ernaast een groene asperge en een ravioli van knolselderie met gepofte aubergine. Een hele originele smakencombinatie met aangename kruidigheid. De Spaanse Abadal crianza 2014 sloot aromatisch keurig aan maar was voor mij in de mond net iets te stevig (Kleine slokjes dus). (9,7)

Over naar ons eerste dessert bij De Rozario. Virginia Rhoe presenteerde de droge Mistigris Rosé gemaakt van Muscat en Syrah met frisse tonen van rood en geel fruit, verrassend. In een zwart schaaltje vers fruit, framboos, aardbei en braam met cremeux van aardbei, toefjes gel van gefermenteerde aardbei en quenelle kokosijs, in een bouillon van aloë vera met vleugje rozensiroop een aardbei, afgewerkt met zeste van limoen. Mooie frisse pure smaken waarbij de rosé keurig in balans was. (9,5)

Als afsluiter een hele krachtige frisse espresso met assortiment pralines met enkele originele smakencombinaties. (een pikant en een met vleugje drop). En een tafelbereiding van een shot, de huisgemaakte Dragonfly wodka met room en krokante zeste van citroen.

Bediening was uitstekend verzorgd met Jermain in de hoofdrol die de gerechten gedetailleerd met veel passie presenteerde. Leuk dat Virginia Rhoe zich meer gaat ontwikkelen als patissier.

Prijs-kwaliteitsverhouding was uitstekend.

Een hele mooie verwenmiddag weer met complexe, verfijnde gerechten met veel smaakbeleving en subtiele Aziatische invloeden. Een aanrader voor fijnproevers en levensgenieters, bedankt!

We waren ook wel weer nieuwsgierig naar de ontwikkelingen van team Rozario die inmiddels al weer anderhalf jaar geopend zijn. Ditmaal in een uitverkocht huis op de zondagmiddag. We kregen de ronde tafel op het platvorm, hieraan comfortabele lederen draaistoelen. Klein minpuntje was dat er minder licht was.

Als aperitief een goede Sauvignon blanc die in het glas zonder verdere uitleg aan tafel werd uitgeserveerd. Als amuse een “Indische rijsttafel” in drie delen. Op een stoommandje een bundeltje “atjar” gemaakt van zoet zure knolselderij gevuld met piccalilly, afgewerkt met een klein toefje emulsie van gebrande peper, lekker fris en subtiel gekruid.
In het kommetje gado gado (die ons aan onze reis op Java deed denken), knapperige groentjes met een kruidige pindasaus, erg smaakvol.
In een bekertje nasi goreng moderne stijl. Als basis een foam van pandan op basis van kokosmelk met serreh, afgewerkt met wat groene kruiden en gepofte wilde rijst, erg lekker.

De eerste begeleider werd keurig door de (voor ons) nieuwe sommelier gepresenteerd. Een Spaanse droge Botani Moscatel van het huis Ordoñez, uitbundig aroma met subtiele kruidigheid en de typische Muscat toets. Chef Jermain presenteerde uitgebreid het eerste gerecht waarin de “nieuwe” meer volwassen stijl van de keuken werd gedemonstreerd. Als basis in roomboter gebakken scholfilet met ernaast een crème van peterseliewortel die op de “big green egg” is gegrild waardoor deze een barbecue toets heeft gekregen, erop stukjes blad van witlof, kaantjes van aardpeer en gebakken Zweedse cantharel. Het geheel was afgewerkt met een saus van noten boter waarop een schuim van mierikswortel en wat geschaafde zwarte truffel. Duidelijk wat vollere smaken in een meer klassieke stijl waarin de barbecue toets goed te proeven was. De contrasterende wijn combineerde verrassend goed, hij vulde het gerecht aan met zijn aroma en zuren. (9,4)

Uit Californië een rijke chardonnay 2016 van Panamera, lekker romig met zelfs een toets van banaan. Souschef Matthew Bijster presenteerde het tweede gerecht, deze was geïnspireerd op zijn stage bij Meliefste. Als basis een stuk dikke palingfilet gelakt in een vinaigrette van steranijs met kruidnagel, ernaast gewelde quinoa afgedekt met een lobbig schuim van aardappel met mais waartussen geroosterde cashewnoten. Het geheel was afgewerkt met pompoenpitten, toefjes gel van limoen en gefrituurde quinoa. Wow, complex met mooie smaakbalans en veel mondbeleving. De frisse toets van de limoen was goed gedoceerd, in de mond een hoofdrol voor de heerlijke paling. De complexe wijn had het er wat moeilijk mee maar met wat grotere slokjes kwam het goed. (9,7)

Matthew kwam met enige trots de barbarie eend laten zien alvorens deze werd bereid, leuk!

Over naar rood met een terug gekoelde Schioppettino van Dario Coos, elegant met tonen van donker fruit en subtiele kruidigheid, heerlijk. Jermain presenteerde een nieuw gerecht. Als basis Japanse rijst met erop stukken makreel pepesan, stukjes verse bloedsinaasappel, gepofte wilde rijst, crumble van wasabi en sesam en dotjes schuim van kokos met serreh. Complexe smaak met veel mondbeleving. In de mond kwam de toets van rijst bij iedere hap terug waardoor het in mijn beleving een lekker eet gerecht was. De wijn werd door de specerijen een stuk lekkerder, erg goed gekozen. (9)

De wijn werd doorgezet voor bij het signature gerecht van de chef. In een bronskleurige schaaltje, de rendang van sukade in een jus van kokos met serreh, erop taugé, krokante zaden en een quenelle ijs van mango. Wow een smaak bommetje, de rendang was redelijk pikant afgekruid, heerlijk. De smaak van wijn kwam er even niet aan de pas maar hij was als “blusmateriaal” een prima aanvulling. (9,7)

Uit Italië een Toscana Rosso 2015 van Pelofino. Diepe robijn rode kleur, vol met zwart fruit, tonen van rijpe braam en subtiele kruidigheid. De op het karkas gebraden eend werd nog even aan geshowd waarna hij weer de keuken in ging voor de laatste bewerking. Het garnituur kwam eerst op tafel. Apart uitgeserveerd rolletjes van tempura gevuld met gekonfijte eendenbout. Op het bord een blokje polenta met toefjes crème van bataat, rolletje rettich met hierin enoki, gebakken cantharel en een crumble van pinda. De chef vulde dit aan met de keurig getrancheerde eendenborst en de eigen saus die met sinaasappel en vadouvan op smaak was gebracht. De cuisson van de eend was top en hij was mooi op smaak. In de saus een prima sinaasappel toets die naadloos aansloot. Met het garnituur kon ruim voldoende worden afgewisseld. De rolletjes van de bout waren erg lekker, zeker wanneer je ze in de saus depte. De wijn was keurig in balans, genieten. (9,6)

Als afsluiter nog een lekkere geconcentreerde espresso van Bean Brothers met ernaast drie lekkere friandises.

Bediening was uitstekend verzorgd, chef Jermain presenteerde samen met sous Matthew Bijster de gerechten met veel achtergrond informatie de gerechten, de wijnen werden keurig door Peter toegelicht. We voelde ons weer helemaal in de watten gelegd.

Prijs-kwaliteitverhouding blijft uitstekend.

Samengevat kunnen we stellen dat we weer genoten hebben van de mooie gerechten met veel smaakbeleving en goede texturen met ernaast goed geselecteerde wijnen. Een klein minpuntje blijft de akoestiek, daar stond dan weer de gezellige service tegenover. Een aanrader voor de avontuurlijke proevers en levensgenieters.

Op herhaling bij Rozario, ditmaal met brigades die zijn ingewerkt in een opgefrist restaurant. Het is een stuk moderner en hipper geworden. De bruine kleuren zijn grotendeels verdwenen, wit is de hoofdkleur wat het een stuk ruimtelijker maakt. Het keukenvenster is vergroot zodat er meer interactie is. De bruin lederen armstoelen zijn vervangen door kleine kuipstoeltjes met prima pasvorm. Op het hoge gedeelte zijn er langs de muren banken gekomen wat het geheel een beetje strakker maakt met een brede doorloop.

We kregen het zelfde tafeltje aan het raam als vorige keer en gingen uiteraard voor het chefs menu. Als aperitief een Sauvignon Blanc die aardig was. De eerste hapjes stonden al op tafel, krokantjes van kippenhuid die in de tafeldecoratie waren verstopt. Uitstekend gemaakt met goede smaak en textuur. Ernaast een subtiel gekruide luchtige dip, lekker.

Op een boomstammetje een cannelloni van hertenvlees gevuld met roomkaas en pistache, die smaakte naar meer.

De driepoot was leuk aangekleed met mos en hout, erop een blokje ananas licht gegaard in de green egg, lekker sappig. Bereidingen van meloeskes met een heerlijk aroma en een pikante sandwich, die nog even na brandde. Dit kon dan weer geblust worden met de steen van cacaoboter gevuld met tzatziki, verstopt tussen het mos, leuk.

Ze hadden een verrassing in petto, een hele mooie sommelière die op leuke, kundige en laagdrempelige wijze de eerste wijn presenteerde. De Spaanse Sao blanc 2014 gemaakt van voornamelijk Macabeo op hout gefermenteerd en gerijpt, rijk en vol met een toets van rijpe abrikoos. Matthew Bijster de sous chef presenteerde het tweetrapsgerecht en zette aan tafel de puntjes op de i, leuk. In het witte schaaltje gebakken paddenstoelen en carpaccio van paddenstoelen met een crème van witte groentes, centraal zwarte rijst, aan tafel afgewerkt met een vinaigrette van biologische tamari soja. Heel smaakvol, lekker hartig met aardse tonen, waarnaast de wijn verrassend overeind bleef.

In een zwart schaaltje een remoulade van schorseneren waarin spek, bieslook en crème fraîche. Erop een stuk gebakken schelvis met cressjes. Aan tafel afgewerkt met een schuimige paddenstoelensaus en rasp van de Belper Knolle (Zwitsers top kaasje). Een heerlijk gerecht wat je in wintersferen brengt. (9.6)

Voor naast het mega complexe gerecht was een speciale wijn geselecteerd. Een blend van maar liefst 17 voornamelijk inheemse druivensoorten, geplukt van oude stokken. De Portugese Aguia Moura 2015 Reserva, heerlijk! Op het bord krokant gebakken wilde zeebaarsfilet, tartaar van zeebaars aangemaakt met bonito, een sushi rolletje, gepofte wilde rijst, toefjes mayonaise van miso, blaadje little gem (sla), stukjes umeboshi pruim, plakjes radijs, quenelle ijs van tropisch fruit en een vinaigrette van soja en sesam. De bedoeling was om alle smaken tegelijk te proeven, wat voor mij niet te doen was. Wel ontzettend veel smaak- en mondbeleving en heel veel afwisseling. De Engelsen omschrijven dit passend met slechts een woord, mindblowing, wow. (9.8)

Verder met Italiaans rood, de Mio Rosso 2014 van het huis Gianpiero Marrone gemaakt van Barbera en Nebbiolo. Vol met sappig rood en zwart fruit. Op het bord een uit elkaar getrokken erwtensoep. Centraal een bombe van geconcentreerde erwten crème eromheen wortelstructuren, rookworst, katenspek en toefjes crème van knolseldrij met pompoen pit. Het geheel was afgewerkt met een jus de veau. Mooie geconcentreerde smaken die zeker aan een goed gevulde erwtensoep deden denken. De wijn vulde het gerecht aan met zijn sappige fruit, zelf werd hij door de rooktoets van de worst aangevuld, mooi. (9.4)

Voor het pièce was het nog even improviseren voor Julienne de sommelière daar de chef een switch maakte van eend naar zo juist geariveerde spartel verse kabeljauw. Het werd een rijke chardonnay 2013 uit Californië van het huis Mirassou. De chef presenteerde zelf het gerecht. In de pan gebakken filet in een lichte kruidensaus, ernaast een crème van pompoen, aardappel marsala, roti rolletje met pompoen vulling, voor de bite nog wat beetgare groene groentjes, aan tafel afgewerkt met een Indonesische saus op basis van kokos en serreh. Hele mooie pure maken met exotische toetsen. De cuisson was uitstekend, de wijn keurig in balans, genieten. (9.4)

Als afsluiter nog een krachtige espresso Puro met een drietal lekkere friandises. Voor partner een suikervrije bereiding van chocolade met mango waar ze zichtbaar van genoot.

Bediening was uitstekend verzorgd, chef Jermain presenteerde zelf veelal met passie en detail de gerechten, evenals Matthew Bijster de sous die het voorgerecht presenteerde. Sommelière Julienne van der Meij is een echte aanwinst met haar goede presentaties, en nog belangrijker, goede selecties van de begeleidende wijnen. We voelden ons weer helemaal in de watten gelegd.

Prijs-kwaliteitverhouding was ondanks de lichte verhoging uitstekend.

Was het vorige keer al een verrassing, nu staat de keuken als een huis dat bruist van creativiteit. De bediening is inmiddels goed op elkaar ingewerkt, dat was nodig want het was helemaal uitverkocht deze zaterdagmiddag. Een klein minpuntje hierbij is het geluidsniveau.
Hiermee vestigt het team zich tussen de toppers van regio Eindhoven, we voegen ze daarom graag toe aan onze favorieten. Een absolute aanrader voor de avontuurlijke fijnproevers en levensgenieters.

Jermain de Rozario had al zeven jaar in de keuken van het restaurant op deze locatie gestaan alvorens hij besloot om zich te gaan door ontwikkelen in de keuken van onze top favoriet Soenil Bahadoer. Twee weken geleden was de tijd rijp om voor zichzelf te beginnen. Het interview met de journalist was wel wat uit zijn verband getrokken maar heeft zeker veel publiciteit opgeleverd. Alle avonden van de eerste weken waren mede hierdoor op korte termijn helemaal uitverkocht, prima. Wij waren ook erg benieuwd, gelukkig viel de drukte tijdens de lunch mee.
Het restaurant ligt aan de rand van het centrum, in het uitgaans-gebied van Helmond met langs het water vele terrasjes. Het interieur is ongewijzigd maar zal op korte termijn nog worden aangepakt. Nu is het binnen achter de verhoging nog relatief donker vanwege de hoge lambrisering en eikenvloer. Wel sfeervol, met een gewelfd plafond. Aan de voorzijde is het achter de glazen wand duidelijk lichter en lijkt het op een serre. Een terras is er ook maar dit is at is vanwege de redelijk drukke straat wat minder aantrekkelijk.
We mogen zelf een tafel uitzoeken en het werd een tweetje in de “serre”. De keurige kaart werd uitgereikt, menu's zijn prettig geprijsd. Het “De Rozario” menu start bij €38,- (vier gangen) en loop op naar €57,- (zes gangen), het drie gangen keuze menu kost €32,50.

Als aperitief een Italiaanse witte wijn die goed bevalt. Chef Jermain presenteerde vanmiddag zelf de gerechten en hapjes zelf, dit met veel achtergrond informatie, leuk! We starten met krokantjes gepresenteerd op een vijzel met een huisgemaakte Japanse mayonaise die subtiel pikant was, heerlijk.

Het tweede hapje zat onder een stolp die gevuld was met wierook. Op een blokje verse gember een stukje subtiel gemarineerd buikspek met ernaast een beeldje van Boeddha, grappig.

Bij het laatste hapje verteld de chef dat hij een echte gin liefhebber is en dat hij inmiddels een uitgebreide gin collectie in huis heeft. De oester met salty fingers en citrusfruit werd dan ook besprenkeld met Saffron gin, dit zorgde voor een aangenaam aroma.

De eerste wijn werd beknopt toegelicht door Maick Coolen, “sommelier” in opleiding. Hij heeft enkele jaren in Italië gewoond en vandaar zijn voorliefde voor deze wijnen. Geselecteerd, een Pinot Grigio 2014 van Albino Armani, elegant met een toetsen van rijpe appel. Op het bord ingrediënten uit Helmond. Twee stukken gerookte paling met rode biet structuren. Voor textuur een quenelle, in rodebietensap gekookte, quinoa. Smaakaccenten met de beukennoten cressjes en toefjes crème van knolselderij, afgewerkt met een soja vinaigrette. Een prima smakencombinatie, heerlijk. De wijn paste maar kwam door de rijke smaken wat op de achtergrond.

De tweede begeleider werd een cocktail, op een side tabel samengesteld. als basis een gekruide tomaten bouillon waarbij wat Celery gin, fris met in het aroma tonen van selderie. Uit de keuken een tweetraps gerecht met ongeveer dezelfde opbouw. Dunne plakken sepia met erop tomaat structuren en zilte groentjes (oa. lamsoor en zeekraal). In het witte schaaltje overgoten met een heldere tomaten bouillon en in het glazen schaaltje overgoten met een hartige beurreblanc. De sepia had een delicate smaak met een goede textuur. Een heerlijk zomers gerecht waarbij de cocktail verrassend goed aansloot.

Over naar rood met een Schioppettino 2013 van Dario Coos vol donker fruit met tonen van amarena en vanille en een elegante afdronk. In een blauw schaaltje een stukje runder bavette op een bedje van kimchi, ernaast een quenelle mango ijs, blokjes uitgebakken tempé en mini lente-ui. Normaliter ben ik geen bavette liefhebber maar deze ging op in de heerlijke smaken van het garnituur. Vooral het mango ijs was verrassend in de combinatie. De wijn vulde het gerecht keurig aan met zijn heerlijke aroma en verfijnde tannines.

Voor bij het pièce een Rosso di Montalcino 2013 van Tenute Niccolai, krachtig en geconcentreerd. Op het bord een stuk hoenderfilet geflankeerd door gebakken ganzenlever en krokant gebakken kalfszwezerik met asperge structuren (groene en witte), cilinder polenta, aan tafel afgewerkt met een five spices saus van miso. De cuisson van de hoender was goed en echt lekker werd hij in combinatie de ganzenlever en krokante zwezerik, die groots was (zonder jasje en toch krokant). De saus zorgde voor de koppeling naar de wijn, die met zijn zuren het gerecht aanvulde, keurig.

Als afsluiter nog een krachtige espresso Puro met stukje boterkoek.

Bediening was goed tot heel goed verzorgd met Jermain in de hoofdrol die de gerechten keurig met passie presenteerde, Maick Coolen is goed bezig en volop in ontwikkeling.

Prijs-kwaliteitsverhouding was zeer goed tot uitstekend, viergangen menu €38,-, wijnarrangement €25,-, en koffiearrangement €2,-.

We waren aangenaam verrast met de stand van zaken in de keuken, niet te vergeten dat het restaurant nog geen twee weken open is. Helmond heeft hiermee nu een restaurant met aantrekkingskracht voor culinaire liefhebbers. Met deze kaart zal de bib van Michelin niet lang op zich laten wachten.