Hofstede De Blaak in Tilburg

Op deze eerste april werden we verwacht op een verjaardag. Echtgenoot kreeg het lumineuze idee vooraf eerst even te gaan lunchen. Omdat de verjaardag in Rijen zou plaatsvinden koos ik uiteraard voor Hofstede de Blaak. De voorpret is altijd de halve pret al bij mij, dus ik had de kaart en beide menu’s uitgebreid bekeken en ik kon eerlijk gezegd erg moeilijk kiezen.
Keurig op tijd arriveerden we en liepen we naar binnen. De ontvangst door de vrouw des huizes (vrouw van de chef) was vriendelijk en we begonnen met een glas champagne, Lanson wederom. Een prettige champagne. We waren de enige gasten deze middag, doodjammer toch dat Nederlanders zo weinig lunchen op de zondagmiddagen. Een uitgelezen middag wat ons betreft om lekker lang te tafelen. Bij de champagne een eerste hapje. Bladerdeeg met ansjovis, zwarte olijf en basilicummayonaise. Lekker!
De chef zelf bracht ons een amuse. Zijn ‘muizenvalletje’, bijzonder geestig om te zien (de pin is er wel uitgehaald natuurlijk). Op een sneetje roggebrood heerlijke roomkaas met spekjes en wat mosterdmayonaise. Een lekker hapje.
We bekeken de kaart en terwijl we daarmee bezig waren zei Jennifer (ja, het was zo gezellig dat ik het deze keer wel gepast vind om met voornamen te werken) dat Angelo voorstelde om ons geheel te verrassen. Hij was ook bezig met de nieuwe kaart en zou het wel leuk vinden als wij daar wat elementen alvast van zouden proeven. Nou, dat vonden we natuurlijk een uitstekend idee. Waarbij we maar direct opteerden voor het wijnarrangement, zodat helemaal alles deze middag een verrassing zou zijn.
Een karaf water kwam op tafel, boter, olie stond er al, pezo ook en een schaal met broodjes kwam langs.
De eerste wijn was een Riesling. Domaine Rieflé, Côte de Rouffach Bonheur Festif 2007. Specifiek gekozen bij het eerste gerechtje. Klompjes van eendenlever met biologische parelhoen, in walnotenolie gegaarde knolgroenten en gepofte granen en wortel. Een schitterend opgemaakt bord kregen we met die schattige klompjes van eendenlever, overgoten met een dun laagje wat leek op wortel, maar wat de smaak van de eendenlever geheel in takt liet. Erbij de diverse knolgroentjes, wat crèmetjes en mousjes, heerlijke stukjes gegrilde parelhoen en ik vermoed als extraatje van de chef nog een ontzettend lekkere schijf eendenlever. Verder de gepofte granen, snijbietblaadjes en chips van zure biet en pastinaak. De Riesling paste er uitstekend bij, voldoende fris voor de groentjes en het piepkleine zoetje paste perfect bij de eendenlever. Een blijvertje wat mij betreft dit gerecht.
Het tweede gerecht, helemaal nieuw volgens Angelo, kreeg de begeleiding van een Pouilly-Fumé, Domaine Sébastien Treuillet 2009, een schitterende wijn. Het gerecht zelf was zo mogelijk nog mooier. Gegrilde coquille, zoetzure komkommer, lobbige dashi, lamsoor, handgepelde garnalen en schuim van mossel. Precies dat ook troffen we aan. Een perfect gegrilde coquille, heerlijke rondjes van mooie dunne sliertjes komkommer, heerlijk zoetzuur gemarineerd, miso, lamsoor en aan tafel bij geschonken lichtgebonden bouillon van dashi. Ook nog enkele croutons overigens met een tipje rouille erop. De garnaaltjes en mosseltjes maakten het geheel af. Perfect in smaakbalans vonden we het, een heerlijk fris lentegerecht, wat ons betreft een topper en het verdient zeker een plek op de kaart of in het menu.
Bij het derde gerecht schonk Jennifer een Meursault, les Criots 2008. Een perfecte begeleider bij het derde gerecht. Oosterschelde kreeft met pompoen, verse doperwtjes, vadouvan, kalfszwezerik en kreeftensaus. Een schitterend bord kregen we met mooie stukken Oosterschelde kreeft, perfect van cuisson, diverse structuren van pompoen, lekkere verse doperwtjes, geweldig lekkere krokante stukken kalfszwezerik, een schuim van vadouvan en aan tafel geschonken saus van kreeft. Het kommetje bleef, net als bij het vorige gerecht, op tafel en is schoon opgegaan. Wat vonden we dit een fantastisch gerecht ook. Angelo vertelde dat dit een à la carte gerecht zou worden/is en dat kunnen we ons helemaal voorstellen. Absolute verwennerij.
Maar we waren er nog niet. Bij het hoofdgerecht schonk Jennifer een Chateau Preuillac, Cru Bourgois Medoc 2005 en die was fantastisch. Het hoofdgerecht zelf was ook weer absolute verwennerij want het was de signaturedish van Angelo: Anjouduif. En wat voor Anjouduif.....In ieder geval met smeltende eendenlever, macadamianoten, bietvariëteiten en een jus van zwarte knoflook, wederom aan tafel op het bord geschonken en wederom geheel leeg nadat we klaar waren. Zalvend zachte duif troffen we aan onder een flinke laag licht smeltende eendenlever, bedekt met gehakte macadamianoten. Erbij bundelzwammetje, de diverse bietstructuurtjes, puree van pastinaak met spekjes, confit van ui, een rolletje groene kool gevuld met een ander groente, het gekonfijte boutje van de duif en natuurlijk die geweldige jus van de zwarte knoflook. Alweer een topper, we zaten geweldig te genieten.
Jennifer vroeg ons of we nog kaas wilden en zo ja, of dat dan een kaasbordje of een kaasgerechtje moest zijn. Nu ben ik dol op samengestelde kaasgerechtjes, zeker op die van Angelo, waarvan ik er inmiddels al twee heb mogen proeven, dus we kozen voor een kaasgerechtje. Echtgenoot dronk daar de gedecanteerde Medoc bij, ikzelf wilde graag een glas witte wijn en kreeg een fijne Chardonnay uit Piemonte, die eindelijk eens wat lengte had. Opmerkelijk voor een Italiaanse wijn vonden we alledrie. Het gerechtje zelf was lopende boerenbrie met zuurdesem, rucola en gepekelde truffel. Een mooie millefeuille van de lopende brie met toastjes van zuurdesem kregen we, erop wat toefjes basilicumcrème en Angelo kwam aan tafel een door hemzelf gepekelde truffel eroverheen schaven. Fantastisch van smaak weer. Mooie aardse smaken en door de toastjes van zuurdesem ook nog eens een fantastisch mondgevoel. Alweer een schot in de roos. Het kon maar niet op deze middag.

Bij het dessert schonk Jennifer een Electra Orange. Het hele team kon niets anders bedenken dan deze laag in zijn alcoholpromillage zittende dessertwijn en na het proeven ervan in combinatie met het dessert begrepen we dat volkomen. Ik vind die Electra Orange trouwens gewoon heel erg lekker.
Het was een dessert in tweeën. In een wit schaaltje lauwwarme mangocompôte met ijs van vanille en ijs van witte chocolade, ongelofelijk geweldig lekker. Smeltend in de mond en de combinatie lauwwarm mango en het koude van het ijs vond ik erg mooi. De mango smaakte heerlijk fris en dat zie ik graag in een dessert.
Van het andere deel van het dessert laat ik hieronder apart een foto zien, gewoon omdat het er zo prachtig uit zag. Dit was een koude bereiding van mango. Een parfait, wat ijs, wat citrus, wat merengues en wat prachtige koekjes er boven op. Alweer geweldig lekker.

We sloten af met espresso warbij nog een friandise kwam. Amandelcake met appel, praline en tonkaboon. Ook alweer heel erg lekker. We hadden het gevoel enorm verwend te zijn en toen de rekening kwam vonden we dat zeker, want die was bijzonder vriendelijk. Na Angelo en Jennifer uitgebreid te hebben bedankt verlieten we diep en diep tevreden Hofstede de Blaak, waar we zonder enige twijfel nog heel vaak naar zullen terugkeren.