Herberg Het Oude Loo in Apeldoorn

Zes maanden lang, drie dagen per week (ongeveer) opleiding aan een niet nader te noemen academie ergens in Apeldoorn. Tja en dan zit je in een hotel waar het diner nou niet bepaald top of the bill is. Zeg maar meer richting de gewone bekende ‘hotelhap”…

Dan maar eens in de omgeving rondgesnuffeld. Na enig recherchewerk kwamen ik en een aantal medecursisten terecht in de Herberg het Oude Loo. Een horecabedrijf dat zich niet zomaar in een woord laat vangen. Het uiterlijk houdt het midden tussen een warme bistro of een lekker bruin café, een medium grand-café of eventueel restaurant….

De sfeer binnen is geweldig. Wij, allen ver van huis, voelden ons al na het eerste entree welkom en zowaar een beetje thuis. Een gemêleerde klandizie bij wie het makkelijk aan de bar aanschuiven is en waarop spontaan binnen enkele seconden gezellige gesprekken ontstaan.
Het café biedt zelfs de roker een mogelijkheid een haaltje van z’n sigaar of sigaret te nemen zonder daartoe in een aparte “quarantaine” te moeten.

Hier is het zo: de ene helft voor de rokers, de andere voor de nieters… Een goede afzuiging zorgt voor een fijne atmosfeer, in beide gedeeltes. Een ruime keuze aan verschillende wijnen, bieren en andere dranken maakt het plaatje er nog fraaier op.

Wat betreft de keuken: simpelweg heeeel erg goed. Voor een bijna belachelijk lage prijs (biefstukken vanaf 12 eurootjes) zorgt chef de cuisine, pater des familias Duncan, hier even voor een redelijk ruime keuze aan toppers op je dinerbord. ‘s Winters wordt de kaart nog verder geperfectioneerd met diverse seizoensgebonden gerechten.. hert, wildsoep…en allemaal stuk voor stuk kwalitatieve meesterwerkjes.

Van de keukenbrigade is het een makkelijke stap naar de rest van “Team-het Loo”. Om even te beginnen met Femke, de altijd vrolijke gastvrouw en partner van Duncan. Alhoewel er dankzij de kleine gezinsuitbreiding natuurlijk een aanslag was gepleegd op haar dienstrooster in het cafe, was er op de momenten altijd een fijn warm welkom.

En dan last but not least: de toppers Marloes en Maris.
Goh meiden: wat hebben jullie ons daar welkom laten voelen: er was altijd plaats voor een happie ondanks drukte en het niet reserveren. Altijd een leuke babbel en gezelligheid en ook voor ons gezeur (apart afrekenen) was tijd en plaats zonder morren.

Kortom: als ik weer eens in Apeldoorn verzeild raak weet ik waar ik eet en beveel dus eenieder de herberg ”Het Oude Loo” met veel warmte aan!